-
Yes, caravanavontuur 2.0 is een feit!
Trouwe lezers weten dat mijn caravanleven (al dan niet tijdelijk) ten einde was gekomen vanwege een noodlottig ongeval. Ik beloofde een ‘wordt vervolgd’ in mijn laatste schrijfsel. Niemand kon weten dat die pas 8 maanden later zou volgen. Daarom val ik bij deze maar gelijk met de deur in huis: ik ben intussen alweer ruim 7 weken met mijn gerepareerde zwerfhuisje op pad! Joehoe!! Maar eerst terug naar toen. De maanden direct na het ongeval waren een achtbaan van emoties. Ik moest landen op een nieuwe stek, mijn draai zien te vinden, bedenken hoe ik mijn caravan weer bewoonbaar kon maken, beslissingen nemen, oplossingen zoeken, in actie komen en ondertussen…
-
2000 dagen thuisloos, maar nu ook echt zonder (t)huis
Vandaag ben ik exact 2000 dagen thuisloos. Dat had een leuk moment moeten zijn, ware het niet dat vorige week het noodlot toesloeg. Mijn grootste angst is werkelijkheid geworden: mijn caravan is zwaar beschadigd geraakt en is nu onbewoonbaar. Thuisloos is nu dus ook echt zonder (t)huis geworden :( Ik was met caravan en al een paar dagen bij mijn vader op bezoek geweest en op de dag van vertrek koppelde ik de boel aan en reed de straat uit. Twee drempels en een bocht later hoorde ik een hard geluid en zag ik in de binnenspiegel mijn caravan uit beeld verdwijnen wat gevolgd werd door een harde klap. Ik…
-
3 jaar op pad, tijd voor een nieuwe terugblik
Exact 3 jaar rondtrekkend met mijn caravan. Circa 1100 dagen buiten de lijntjes kleurend (blijft mijn favoriete slogan!). Duizenden kilometers rondzeulend met nog altijd heel veel spullen. Dat verdient een terugblik op dit inmiddels wél alledaagse avontuur. Wat eigenlijk ook niet meer echt een avontuur te noemen is. Zwerftocht dan. Maar eerst… De oplettende lezer heeft wellicht opgemerkt dat er onlangs twee volle manen zijn verstreken zonder een schrijfsel uit caravanland. Wat?! Ja echt. Ik beken schuld. Tot tweemaal toe kon ik mij er niet toe zetten aan de schrijf te gaan. Niet eerder in de afgelopen 8 jaar dat ik maandelijks blog heb ik een editie gemist. Wel een…
-
Van crisis(je) naar crisis
Zo vier ik feest dat mijn uitschrijvingscrisis voorbij is, zo zitten we met het hele land, wat zeg ik, de hele wereld in een crisistijd van een orde die velen van ons niet eerder hebben gekend. We zijn teruggefloten. Niks vrijheid en eigen wil. Hoewel, sommigen… Ik geef me er maar aan over. Ik zit inmiddels bijna 4 weken zo goed als non-stop in mijn huisje. Twee keer ben ik in die tijd op pad geweest: gewapend met argwanende ogen en gepaste afstand trotseerde ik supermarkt en drogist. En verder slijt ik mijn tijd met op mezelf zijn. Mijn to-do-lijstje wegwerkend. Af en toe een belletje met een vriend(in) of…
-
De uitspraak van de rechter
Twee toch wel spannende weken moest ik wachten, maar dan… dan is daar de allesbepalende uitspraak van de rechter over mijn uitschrijving. *tromgeroffel* Ik ben in het gelijk gesteld en de gemeente moet mij met terugwerkende kracht weer met een briefadres inschrijven! YEAH!! Ik vier feest! De uitspraak windt er geen doekjes om: in klinkklare taal wordt de vloer zo’n beetje aangeveegd met de gemeente. Een tweetal passages met een soms bijzondere woordkeuze laat niets aan duidelijkheid te wensen over en wil ik je niet onthouden: 1. Op grond van artikel 2.39 van de Wet BRP is een ingezetene verplicht om een briefadres op te geven wanneer hij geen woonadres…
-
Hoe het kwam dat ik voor de rechter stond
Vorige maand schreef ik over mijn uitschrijving uit de gemeentelijke administratie. Ik had werkelijk geen idee wat te doen of hoe nu verder. Een dag na dat schrijfsel had ik een ingeving en berichtte ik een bevriende jurist die mogelijk raad zou weten. Hij had mijn verhaal al op Facebook gelezen en wilde me met liefde bijstaan. Hij stuurde een dijk van een bezwaarschrift naar de gemeente en tevens een kopie naar de afdeling burgerzaken vergezeld van een verzoek om het informeel op te lossen en het besluit in te trekken n.a.v. onze bezwaren. We kregen echter een ultrakort bericht terug: “Wij zien geen reden om het bestreden besluit in…
-
En toen was het officieel….
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen. Ik ben sinds kort officieel zwerver. Geen ingezetene meer van de Nederlandse staat. Uitgeschreven uit de gemeentelijke administratie, met als status VOW (vertrokken onbekend waarheen). Rechtenloos op een aantal belangrijke gebieden. Tegen mijn zin in welteverstaan. Echt ruk. Hoe dit zo gekomen is? Dan moeten we even terug in de tijd. Sinds de start van mijn caravanavontuur stond ik ingeschreven met een briefadres. Dat is net even iets anders dan een postadres. Bij het ontbreken van een vast woonadres dien je je volgens de wet in te schrijven met een briefadres: een adres waar iemand fysiek woont en schriftelijk verklaart…
-
Peas on earth
December. De tijd van lichtjes, huiselijkheid en samenzijn is weer aangebroken. Hoewel ik zelf niet zo heel veel heb met kerstmis, helpt deze maand me wel de donkere dagen door te komen. Weer zo’n lange, koude winterperiode in mijn caravan… pfff, er lijkt soms geen einde aan te komen. Ik verlang nu alweer naar het lentezonnetje en de eerste lunches lekker buiten onder m’n luifeltje haha. Anyhow, terug naar dit seizoen. Omdat de winterse feestdagen in de kern draaien om vrede, zou er niets mooier zijn dan gezamenlijk zo vreedzaam mogelijk te leven, toch? Het liefst het hele jaar door natuurlijk, maar zeker in deze tijd van het jaar. Wat…
-
Mijn eigen inspiratie
Op mijn telefoon staat een app voor notities. In die notities knal ik alles neer wat ik wil onthouden: van boodschappenlijstjes tot de sterkte van mijn lenzen en van allerlei ideeën tot recepten en natuurlijk to-do’s. Eén van die notities is een reminder met dingen waar ik blij van word. Want ja, dat vergeet ik soms wel eens. Dan kan ik uren, zoniet dagen, ronddwalen in negatieve gedachten en -hoe verrassend- uitstelgedrag. Ik kom dan blijkbaar niet zelfstandig op het idee om iets te gaan doen wat me vreugde geeft of op z’n minst helpt te ontspannen. Een blik op dit lijstje stemt me acuut relaxter, kun je nagaan dat…
-
Hoe het gaat
Vorige maand ontbrak mij de inspiratie voor mijn Inspiratiemail (hoe ironisch wil je het hebben). Het voelde uiteindelijk geweldig om toe te geven dat het er even niet in zat. En dat stuk te delen in de kortste mail aller tijden. En zo bijzonder dat precies díe mail de meeste reacties ooit heeft opgeleverd! Zoveel mensen die mij terugmailden met bemoedigende woorden en me toejuichten in deze keuze. Of die de mail alsnog inspirerend vonden haha. Leuk hoe die dingen soms werken :) Anyhow, inmiddels zit ik weer in een andere flow. Ik probeer wat meer structuur in mijn leven aan te brengen (wat overigens nog niet echt goed lukt)…
